ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

BEE MY MELISSA

Ένα ανοιξιάτικο πρωινό, ένα μικρό κορίτσι με μπούκλες και λουλουδένιο φόρεμα έτρεχε γελώντας ανάμεσα στις πορτοκαλιές που μόλις είχαν ανθίσει. Παντού αρώματα , χρώματα ζωηρά και βουητά εντόμων.

Χαρούμενη χοροπηδούσε πέρα δώθε. Μπροστά της ένα μικρό λιβάδι. Γονάτισε και άρχισε να κυλιέται στο φρέσκο χορτάρι. Μαδούσε λουλουδάκια γύρω τριγύρω ώσπου ξάφνου ένας μικρός στρόβιλος που έκανε ακροβατικά και θεαματικές κωλοτούμπες εμφανίστηκε από πάνω της και προσγειώθηκε στη μύτη της : Φορούσε κίτρινη ριγέ στολή, μεγάλα αστεία γυαλιά κι ένα μυτερό παράξενο καπέλο με χίλια κουδουνάκια πάνω του. Πριν προλάβει να πει «κιχ» η μικρούλα, το μικρό ζουζούνι της είπε ξεκαρδισμένο: « Δεν φαντάζεσαι πόσα κόλπα ξέρω να κάνω για να πάρω τη γύρη που έχεις στα χέρια σου! Θέλεις να γίνουμε φίλες?» Το κορίτσι αλληθώρισε χαμογελώντας αμήχανα, κράτησε την ανάσα της και παρατηρούσε αμίλητη τη….. μέλισσα. «Μέλισσα δεν είσαι;» τη ρώτησε.

Τότε εκείνη άρχισε πάλι να φτερουγίζει ώσπου τα ποδαράκια της φορτωμένα με δυο χρωματιστά μπαλάκια γύρης ακούμπησαν πάνω στο λουλουδένιο φόρεμα κι άρχισε να την εξερευνά. «Γιούπι!!! Ναι, φυσικά, μέλισσα είμαι! Μια μικρή, ανοιξιάτικη μέλισσα. Κι εσύ, λουλούδι δεν είσαι?» τη ρώτησε. «’Όχι, καθόλου. Μοιάζω εγώ με λουλούδι;», απάντησε η μικρούλα. « Ναι, το φουστάνι σου μου φάνηκε σαν ένας κάμπος ανθισμένες οξαλίδες, ασφόδελους και μαργαρίτες. Και τα μαλλιά σου, όμοια με λουλουδιασμένα κλαδάκια αμυγδαλιάς. Κι αυτή η γύρη στα δάχτυλα σου με ξετρέλανε. Φαίνεται με ζάλισε και το άρωμα από τα άνθη της πορτοκαλιάς. Αχ αυτή η άνοιξη, αχ αυτή η άνοιξη!!!!»

«Μήπως σε τρελαίνει το άρωμα από το μέλι που έβαλε η γιαγιά μου στους πρωινούς λουκουμάδες;» ρώτησε η μικρή. «Λουκουμάδες με μέλι;;!!!! Αχ αχ σταμάτα σκληρόκαρδη και πεινάω!» ανταπάντησε η μέλισσα.
«Όμως κοίτα! κοίτα! Τι συμβαίνει εκεί πάνω ? Ένας τρελός χορός: μια μεγάλη μέλισσα κάνει πιρουέτες στον αέρα. Και γύρω της δυνατοί κηφήνες τη συνοδεύουν τραγουδώντας !!!!» είπε το κορίτσι.

« Α! αυτή είναι η νεαρή βασίλισσα της κυψέλης μου. Δεν είναι όμορφη ; Το πρωί οι καθαρίστριες της βγήκαν έξω και μας πρόλαβαν τα νέα : Κάνει τη γαμήλια πτήση της κι ύστερα θα γυρίσει φρόνιμη και χαρούμενη για πάντα στην κυψέλη της. Για τέσσερα χρόνια θα τη γεμίζει με μικρά αβγουλάκια κι οι εργάτριες της , όπως εγώ, θα συλλέγουμε γύρη και νέκταρ. Θα φτιάχνουμε μέλι να ταΐζουν οι παραμάνες τις μικρές νύμφες».

«Κι εσύ μικρή μου μελισσούλα θα είσαι κοντά της τέσσερα ολόκληρα χρόνια;» ρώτησε το κοριτσάκι.

Η μελισσούλα την ξανακοίταξε βαθιά στα ματιά. Αναστέναξε, πήρε μια βαθιά ανάσα και της αποκρίθηκε: « Οι μέλισσες είμαστε κοινωνικά και αφοσιωμένα πλάσματα στην οικογένεια μας. Ζούμε και υπάρχουμε για τη βασίλισσα μας, για να συνεχιστεί η ζωή του σπιτιού μας. Δουλεύουμε ασταμάτητα, ακούραστα. Δεν διστάζουμε να βγούμε έξω με βροχή και κρύο για να φέρουμε τροφή στο σπίτι μας. Δεν σταματάμε να κουνάμε τα φτερά μας για να ζεστάνουμε ή να δροσίσουμε την κυψέλη. Καθαρίζουμε, φροντίζουμε και είμαστε οι καλύτερες φρουροί στην είσοδο της όταν εχθροί μικροί και μεγάλοι μας επιτίθενται. Παρόλο που ζούμε σε ένα σκοτεινό σπίτι, λατρεύουμε τον ήλιο και προσανατολιζόμαστε χάρις σε αυτόν. Μια ηλιόλουστη μέρα σαν τη σημερινή, είναι πηγή ζωής και χαράς. Και δεν υπολογίζουμε τίποτα ούτε καν τα πεινασμένα χελιδόνια που καταφτάνουν την άνοιξη ».

«Εγώ σου τρώω κάθε μέρα το μέλι σου και η γιαγιά μου έχει βρει μια νέα συνταγή για πράσινη σαλάτα που τη στολίζει με τη γύρη σου. Ο παππούς κάθε πρωί τρώει κάτι… Να δεις πως το λέει, πως το λέει;;; Α ναι, βασιλικό πολτό το λέει για να είναι ο δυνατότερος παππούς του νηπιαγωγείου. Κι εσύ ή η δίδυμη αδερφή σου ήρθατε μια μέρα στο σχολείο και, στη μύτη τσιμπήσατε την κυρία Ευτυχία, τη νηπιαγωγό, που έτρωγε ένα παστέλι με μέλι. Άστα έγινε σαν μελιτζάνα και χοροπηδούσε στην αυλή ουρλιάζοντας»(γέλια).

«Μελισσάκι, τόση ώρα που μιλάμε, ένα πράγμα τριγυρίζει στο μυαλό μου: Θέλεις εμείς οι δυο να γίνουμε αφοσιωμένες φίλες;»

« Αμέ!….. αλλά, να… να σου πω…. να ξέρεις ….»

«Πες μου σε παρακαλώ, με ποιο τρόπο θα γίνεις η μέλισσα μου, η δική μου πολύτιμη μέλισσα?»

«Πώς να στο πω? Θέλω να γίνω! Να είμαι στην καρδιά σου, η δική σου, η αγαπημένη σου μέλισσα. αλλά να, δεν μπορώ να σε κοροϊδέψω – οι μέλισσες και τα λουλούδια δεν λένε ποτέ ψέματα να ξέρεις –. όμως, μια ανοιξιάτικη μέλισσα ζει πολύ λίγο…. Και δεν ξέρω πως μπορώ να γίνω για σένα η μέλισσά σου. Το τελευταίο πράγμα που θέλει ένα λουλούδι, είναι να πει ψέματα σε ένα έντομο. Να πριν από λίγο μου φώναξε ένα φασκόμηλο : “Έχω τέλεια όψη, μυρίζω ωραία, όμως δεν είμαι ακόμα έτοιμο , περάστε αργότερα δεσποινίς Μέλισσα. Κι εγώ δεν μπορώ να κοροϊδέψω ένα κοριτσάκι που τρώει το μελάκι μου για να είναι δυνατό».

Το κοριτσάκι τίναξε τα μαλλιά της ανέμελα και το μελισσάκι της ψιθύρισε στο αυτί : « Είμαι η μέλισσά σου, και μετά από μένα, κάθε μέλισσα θα είναι δική σου. Για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε πρέπει εσύ και οι φίλοι σου να φροντίζετε τα λιβάδια και τα δάση που μεγαλώνουμε. Να πεις στους γύρω σου να μην ψεκάζουν με δηλητήρια τα δέντρα και τα λαχανικά. Και η γιαγιά σου και οι φίλες της να φυτέψουν όμορφα λουλούδια στον κήπο τους να ερχόμαστε με τις φίλες μου να κάνουμε πάρτι και να παίζουμε κρυφτό στα κρινάκια και τις λεβάντες. Κι εμείς θα σου ετοιμάζουμε το πιο γλυκό και μυρωδάτο μέλι για να μεγαλώσεις και να γίνεις ένα δυνατό και όμορφο κορίτσι».

Το κορίτσι άπλωσε τα μικρά του δάχτυλα και άγγιξε με προσοχή τη μέλισσα της: « Υπόσχομαι να σε φροντίζω και να σε προστατεύω με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου. Και να λέω παντού όπου κι αν βρίσκομαι, σε όλους τους ανθρώπους της γης, πόσο πολύτιμη είσαι για μας τους ανθρώπους και για τη φύση ολόκληρη. Και να είσαι σίγουρη πως εσύ, θα είσαι πάντα Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΜΕΛΙΣΣΑ!»

©Κατερίνα Κρυώνη

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ

Η αγάπη μας για τη φύση, για έναν αυθεντικότερο τρόπο ζωής και για τα φυσικά προϊόντα μας οδήγησε στο γραφικό χωριό της Αρχαίας Επιδαύρου.

Με υπομονή και επιμονή, με έμπνευση και όραμα για το πολύτιμο προϊόν της κυψέλης, ΤΟ ΜΕΛΙ, δημιουργήσαμε στην Αρχαία Επίδαυρο μια μικρή μελισσοκομική μονάδα, τη Melissafarm.

Η Επιδαύρια γη, πλούσια σε χλωρίδα, μας προσφέρει απλόχερα την πρώτη ύλη : εσπεριδοειδή, άγριες λεβάντες, θυμάρι, θρούμπι, φασκόμηλο, πεύκα και χαρουπιές.

Εδώ, στην πλούσια γη της Πελοποννήσου παράγουμε όλα μας τα μέλια: Πορτοκαλιάς, Ανθέων, Θυμαριού, Πεύκου, Ερείκης, Καστανιάς, Ελάτης, Χαρουπιάς καθώς και ανοιξιάτικη πολυανθική γύρη, πρόπολη και βασιλικό πολτό. Επιπλέον με βάση το αγνό μας μέλι, δημιουργήσαμε αλείμματα Φουντουκιού, Αμυγδάλου, βιολογικού Ταχινιού, Φιστικοβούτυρου και Φιστικιού Αιγίνης (διεθνές βραβείο GREAT TASTE AWARDS 2020) και Crème de Miel. Όλα υψηλής διατροφικής αξίας χωρίς συντηρητικά, πρόσθετα κι αρώματα.

Παράλληλα καλλιεργούμε βότανα και δημιουργούμε συνδυασμούς βοτάνων για αφεψήματα.

Διαθέτουμε τέλος έναν μικρό ελαιώνα, και με το λάδι ελιάς του, παράγουμε υψηλής ποιότητας σαπούνια φυσικών υλικών.

Όραμά μας αποτελεί να δημιουργούμε εξαιρετικά αγνά προϊόντα ως προς την ποιότητά τους από τον πολύτιμο κόσμο της μέλισσας.

Από τον Ιανουάριο του 2021 είμαστε σε καθεστώς ένταξης στην βιολογική γεωργία